Quen non mexou algunha vez na piscina? O enxeñeiro ambiental Ernest R. Blatchley da Universidade de Purdue (EE UU) recoñece que o fixo algunha vez pero que non o volverá repetir, sobre todo tras coñecer os resultados dun estudo que desenvolveu en colaboración con científicos da Universidade de Agricultura de China.
O equipo confirmou que o cloro (Cl) que se usa para desinfectar a auga combínase moi ben co ácido úrico (C₅H₄N₄O₃) e orixinan dúas substancias tóxicas: o cloruro de cianóxeno (CNCl), que no pasado se utilizou como un axente na guerra química, e a tricloramina (NCl3), que prexudica o sistema respiratorio e produce irritacións na pel e os ollos.
E de onde vén o ácido úrico?
“O ácido úrico nunha piscina se atribúe case enteiramente aos ouriños humanos”, subliña Blatchely, quen verificou no laboratorio o rápido que reacciona este composto co cloro para orixinar os subprodutos volátiles perigosos. Os datos publicáronse na revista Environmental Science & Technology da Sociedade Química Estadounidense.
Está claro que non todos os usuarios fan pis na auga, pero as mostras tomadas polos investigadores arroxan unha media de entre 30 e 80 mililitros de ouriños cada vez que un nadador mexa porque non se pode aguantar ou, como sospeitan os autores, o fai disimuladamente de forma voluntaria.
Os niveis de subprodutos tóxicos son realmente perigosos?
Os científicos aclaran que, por suposto, nas piscinas non se acumulan suficientes ouriños e cloro como para producir niveis de guerra química, pero algúns usuarios si poden chegar a sentirse mal ou padecer irritacións se respiran as mesturas nocivas. “Hai casos onde a xente chegou a enfermar con síntomas parecidos aos que se producen por envelenamento por cloruro de cianóxeno ou tricloramina”, advirten os expertos.
Por todo iso, os científicos animan aos nadadores e usuarios a respectar os hábitos de hixiene dentro da auga clorada. “Este estudo non me vai a impedir que siga indo á piscina, pero a partir de agora vou ser un pouco máis cauteloso, e tamén un pouco máis cortés”, conclúe Blatchely.