Únete á nosa canle de Whatsapp
 Español |
 English |
O cambio climático ten consecuencias que van máis alá de que suba o nivel do mar, se fundan os glaciares ou o termómetro se eleve uns graos. Hai consecuencias que para moitos cidadáns pasan inadvertidas. Pero xa suceden. Como que as emisións de CO2 e o quecemento global afectan á flora e á fauna. Por exemplo, a auga dos océanos estase a volver máis ácida. E os moluscos non son capaces de reunir calcio dabondo para formar as súas cunchas. A mortalidade de especies como a ostra no Pacífico xa é apreciable. E agora tócalle a quenda ao mexillón. Un bivalvo que en Galicia ten interese estratéxico.
Unha galega, Iria Giménez, de Sada, participa no estudo que un equipo da Universidade de Oregón (EUA) acaba de publicar na prestixiosa Nature Climate Change. Dirixido polo biólogo mariño George Waldbusser, o traballo demostra que os baixos niveis de carbonato na auga de mar provocan que os mexillóns non poidan formar a súa primeira cuncha. E que xa se produzan mortaldades masivas, especialmente no Pacífico, de Chile a Canadá.
“As larvas dos bivalvos son tan vulnerables porque dependen da rapidez con que teñen que construír a súa primeira cuncha, un proceso que acontece nas primeiras 24 horas de vida e que é crítico para asegurar que poidan comezar a alimentarse por elas mesmas” explica Iria Giménez. “As larvas teñen que formar a súa cuncha tan rápido que o proceso é moi custoso en termos de enerxía. Se a composición química da auga do mar é desfavorable, o gasto enerxético aínda é maior, complicando a supervivencia do organismo”.
“Comeza unha carreira mortal de clasificación para o mexillón”, di Waldbusser
O traballo sinala que non é dabondo medir o CO2 e o PH, senón que que o dato que máis inflúe nas larvas de mexillón é a saturación de carbonato na auga de mar. Este indicador, non obstante, está relacionado co cambio climático. Porque o océano absorbe dióxido de carbono, que se asocia co calcio depositándose no fondo do océano. O resultado é menor concentración do carbonato necesario para formar as cunchas dos moluscos.
George Waldbusser, director da investigación, define graficamente o que sucede aos bivalvos: “Comeza unha carreira mortal de clasificación”, explica o biólogo mariño: “Pode construír a ostra a súa cuncha o suficientemente rápido que permita desenvolver os seus mecanismos de nutrición antes de esgotar a súa enerxía procedente do ovo?” Outro tanto sucede cos mexillóns.
“Os niveis perigosamente baixos de saturación alcanzaranse moi cedo, décadas ou séculos antes de que os efectos nocivos por pH ou CO2 afecten aos organismos”, explica Iria Giménez. E xa se formula que, no futuro, as larvas teñan que criarse en acuicultura, porque non sobrevivirán á acidez do mar.
Waldbusser achega datos moi preocupantes: “Este incremento na acidificación está a acontecer a escala global e é o máis rápido dos últimos 50 millóns de anos. Dende os inicios da era industrial no 1800, incrementamos nun 30% a acidez do océano”. Reducir drasticamente as emisións por combustibles fósiles parece a única solución a nivel planetario. Cambiar o modelo enerxético, con todo o que implica.
“Estamos a realizar os experimentos agora e en 100 anos máis veremos se estas especies logran sobrevivir e se outras o lograrán”, subliña Waldbusser.
Polo tanto, hai razóns para preocuparse. O mexillón, un bivalvo estratéxico para a economía do mar en Galicia, está a librar unha batalla para sobrevivir a un océano ácido. E a comunidade científica xa deu a alarma, como neste artigo de Nature Climate Change no que participa a galega Iria Giménez.
