Únete á nosa canle de Whatsapp
Unha das grandes vantaxes das novas tecnoloxías no estudo do mar é asomarnos a situacións perigosas, por exemplo estudar os costumes de caza da quenlla branca sen expoñernos ao perigo.
Ademais podemos seguilos cando non están á vista. Para iso serven os vehículos non tripulados automatizados (automated unmanned vehicles -AUVs-). Grazas a eles sabemos o que fan cando se mergullan preparándose para atacar ás súas presas. De feito preparan emboscadas entre varios para mellorar a eficacia dos seus ataques. Tamén podemos coñecer como tentean potenciais capturas para asegurarse de que non son perigosas.
A mellor mostra está no seguinte vídeo
Aínda que non sexa doado de crer, os ataques de tiburóns contra seres humanos son bastante raros. Dentro destes, os da gran quenlla branca (Carcharodon carcharias), pódense considerar anecdóticos se se comparan cos da quenlla tigre (Galeocerdo cuvier) ou da quenlla touro (Carcharhinus leucas). Este último pode mesmo remontar grandes ríos (Misissippí, Amazonas, Zambeze etc…) e atacar ás persoas a varios quilómetros do mar, tal como aconteceu en Matawan (Estados Unidos).
Con todo, as mortes causadas por estas tres especies no seu conxunto son inferiores ás provocadas por serpes mariñas e crocodilos cada ano, e mesmo menores que os falecementos ocasionados por animais tan aparentemente inofensivos como abellas, avespas e hipopótamos. Considérase que é máis probable morrer dun ataque ao corazón en alta mar que polo ataque dunha quenlla.
Un ataque de quenlla é un dos riscos que todo usuario de praias e mares debe contemplar… con todo é importante entender ese risco nas súas propias proporcións. Morreu máis xente todos os anos por ataques de cans que por quenllas brancas nos últimos 100 anos. Por exemplo, en todo o Mediterráneo só se confirmaron 31 ataques de quenllas contra seres humanos nos últimos 200 anos, na súa meirande parte sen resultado de morte. Para España, a cifra é de 4 ataques desde mediados do século XIX.
De todas as especies de quenlla, a quenlla branca (Carcharodon carcharias) é o que máis chama a atención. As denominacións máis comúns son quenlla branca e gran quenlla branca (esta última influída polo nome oficial en inglés, Great White Shark). O nome de ‘branca’ débese a que nalgúns exemplares vellos, co paso dos anos, o dorso foi clarexando o ton preto ata un gris claro, e xunto ao esbrancuxado do ventre, danlles o aspecto de ser brancos.
Matan máis seres humanos as avespas ou os hipopótamos
As quenllas brancas non son as ‘máquinas de matar’, tal como nos amosa a nosa imaxinación. Para poder capturar os grandes mamíferos que constitúen a base da dieta dos adultos, os tiburóns brancos practican unha característica emboscada: sitúanse a varios metros baixo da presa, que nada na superficie ou preto dela, usando a cor escura do seu dorso como camuflaxe co fondo e volvéndose así invisibles ás súas vítimas. Cando chega o momento de atacar, avanzan rapidamente cara arriba con potentes movementos da cola e abren as mandíbulas. O impacto adoita chegar no ventre, onde a quenlla aferra fortemente á vítima: se esta é pequena, como un león mariño, a mata no acto e a engole enteira.
