Únete á nosa canle de Whatsapp
A Lúa ten unha cara oculta, que nunca é visible dende a Terra, por mor da sincronización dos seu movemento de rotación e traslación. Isto acontece debido a que a Lúa tarda en rotar sobre si mesma o mesmo que o seu movemento de translación ao redor da Terra, o que provoca que o satélite lle presente sempre a mesma cara. Adóitase chamar a esta parte da lúa o seu “Lado Escuro” pero isto é incorrecto xa que non hai ningunha sección da Lúa que non reciba luz solar.
Este hemisferio estivo oculto á vista humana ata que a sonda automática soviética Luna 3 o fotografou por primeira vez o día 7 de outubro de 1959.
A cara oculta da Lúa é moito máis accidentada que a que podemos ver dende a Terra. Nese hemisferio non exixten grandes mares, agás o Moscoviense, o Orientale o Ingeniii, compartindo coa cara visible o Mare Australe.
Pero hai alí xigantescos cráteres ou circos lunares maiores que os do outro hemisferio, como é o caso do Apolo, que ten case 520 kms de diámetro. Como os soviéticos chegaron os primeiros a explorar a cara oculta da Lúa, a meirande parte dos accidentes xeográficos desta zona levan nomes de científicos e persoeiros rusos.
