Algúns din que o noso corpo é un museo, porque está cheo de reliquias que xa ninguén necesita. Dende as moas do xuízo ata a estraña maneira en que algúns de nós podemos mover as nosas orellas, conservamos elementos que os nosos devanceiros animais necesitaban para sobrevivir.
Como explica este vídeo (podes axustar os subtítulos con tradución en castelán), estes remanentes estraños permanecen no noso corpo e só teñen sentido no marco da evolución por selección natural. Aquí hai un que podes ver agora mesmo: se alongas o brazo e tocas o dedo maimiño co dedo polgar, probablemente verás un tendón levantado no centro do pulso.
Se non tes iso, estás entre o 10-15 por cento dos humanos na Terra que naceron sen esta característica prominente nun ou en ambos os dous brazos. Este tendón conéctase ao palmaris longo, un músculo que a maioría de nós temos, pero non parece haber unha razón real para que estea alí.
Como explica o vídeo, a investigación atopou que a presenza deste músculo nos nosos antebrazos non nos dá unha forza de agarre mellor que as persoas que nacen sen el. De feito, é tan intranscendente que ás veces os cirurxiáns o extraen e o usan para procedementos de cirurxía plástica ou reconstructiva noutras partes do corpo.
Entón, por que conservamos un pedazo de tecido tan inútil? Os científicos descubriron que, aínda que o palmaris longus está presente en moitas especies de mamíferos na actualidade, está máis desenvolvido naqueles que usan os seus antebrazos para moverse, como os lémures e os monos.
Aquí hai outro vestixio da evolución: algunhas persoas poden mover tres músculos situados xunto ás orellas e conseguen movelas lixeiramente. Trátase doutro remanente evolutivo, que un día foi esencial para os nosos devanceiros animais pero que non ten utilidade nos humanos, que non movemos as orellas para escoitar mellor.
Ademais, podemos atopar outras partes do noso corpo que xa non teñen unha función precisa pero que son rastros da evolución. Como xa contamos nesta reportaxe
As funcións desas partes do corpo que parece que non valen para nada
No das orellas discrepo. Eu son quen de movelas, e os músculos que interveñen nese movemento si que teñen utilidade: ocluir o son que entra nelas. Non chega a ser como poñer os dedos, pero atenúa moito o son que penetra nos pavillóns auditivos e que chega ao tímpano, evitando danos por ruidos (teño o reflexo de facelo diante de ruidos estridentes inesperados).
Boneca é o que se refire coma xoguete. Non é un castelanismo como tal pero sí utilizalo para referirse a parte do corpo. Outros castelanismos frecuentes son parexa (parella) conexo (coello). O uso da palabra pulso é correcta.
Un artigo xenial! Meus parabéns!
Moi no.
Interesantísmo artigo! Mais por favor, non empreguen “boneca”*, é un castelanismo feo feo. No seu lugar, PULSO, o punto onde o brazo se articula coa man.
Pulsos non boneca! Do resto xenial