Únete á nosa canle de Whatsapp
Area dos Cans é unha das praias máis emblemáticas de Ons. De area branca e fina, as súas augas permiten descubrir a extraordinaria biodiversidade mariña da illa. É o areal máis próximo ao barrio de Curro. Con vistas ao peirao e á ría de Pontevedra, esta praia pouco profunda, encravada entre rochas que se afunden no mar, é un paraíso para todos aqueles que queiran gozar da riqueza submariña de Ons.
Biodiversidade mariña
Coa marea baixa é doado acceder a unha das mellores zonas intermareais da illa, que permite apreciar a gran biodiversidade de organismos mariños que agochan estas augas.
A pouco que nos fixemos, veremos dende mexillóns (Mytilus galloprovincialis) ata percebes (Pollicipes pollicipes), lapas (Patella sp.), caramuxos (Monodonta lineata; Gibbula cineraria; G.magus; G. pennanti; G. obliquata) e multitude de especies distintas de algas. Nas pozas que quedan nas rochas cando baixa a marea, tamén se atopan estrugas de mar (Anemonia viridis; Actinia equina; A. fragacea), camaróns de rocha (Palaemon serratus) e lorchos (Gobius cobitis).
Este areal é tamén un lugar especialmente idóneo para mergullarse no mar. A súa escasa profundidade e a nitidez das súas augas, fan que a costa rochosa, que se estende a ambos lados da praia, sexa perfecta para coñecer a riqueza da vida mariña. Veremos esponxas de mar que van dende o laranxa brillante ata o branco puro, algas de diferentes formas e cores, e unha gran variedade de peixes de distintas formas e tamaños. Prestando máis atención, pódense descubrir crustáceos como centolas (Maja squinado) ou nécoras (Necora puber), e incluso gozar do espectáculo de ver como os polbos (Octopus vulgaris) ou os chocos (Sepia officinalis) mudan de forma e cor segundo precisen.
A Laxe do Crego
Cando a marea está moi baixa, se nos adentramos polas rochas mar adentro, atoparemos a Laxe do Crego, un sarcófago antropomórfico de 1,80 metros que data da Idade Media. Algúns estudos afirman que podería tratarse da tumba dalgún monxe eremita que habitou as illas. Outras teorías sinalan que tal vez fose un sepulcro onde os monxes da illa rezaban e practicaban o ascetismo.
Sabías que?
No ano 1998 atopouse que boa parte das xestas presentes na illa de Ons amosaban diferencias morfolóxicas con Cytisus striatus, especie á que supostamente pertencían. Estas resultaron ser unha especie distinta á que lle chamaron Cytisus insularis, endémica de Ons e o illote de Vionta (Sálvora). Trátase dun arbusto leñoso, que pode acadar os dous metros de altura, de follas unifoliadas, froitos aplanados e maior número de sementes por fruto que C. striatus que se atopa fundamentalmente nas zonas de acantilados Cytisus insularis acompañando os toxos.
Descarga aquí a trixésima entrega da guía.
