Únete á nosa canle de Whatsapp
O teu pai ou a túa nai teñen preto de 100 anos? En que te beneficia a ti a súa lonxevidade? Un novo estudo, liderado por un equipo español, revela que os descendentes de centenarios teñen unha “pegada xenética única”. Isto podería explicar que sexan menos fráxiles que os parentes directos de non centenarios. Así é a principal conclusión dunha investigación desenvolvida na área de Fraxilidade e Envellecemento Saudable do CIBER (CIBERFES), o Instituto de Investigación Sanitaria (INCLIVA) e a Universidade de Valencia (UV). Os resultados acaban de publicarse en The Journals of Gerontology.
Dende logo, os centenarios exhiben unha lonxevidade extrema e, polo tanto, mostran unha firma xenética única que parece herdar a súa descendencia. Isto mídese a partir de taxas máis baixas de patoloxías relacionadas coa idade. Polo tanto, o obxectivo do equipo, liderado por José Viña, foi determinar se a descendencia dos centenarios é realmente menos fráxil e, sobre todo, se existe unha “pegada xenética centenaria”.
O estudo
Para iso, utilizaron unha mostra composta por 63 centenarios, 88 descendentes de centenarios e 88 descendentes de non centenarios dunha área sanitaria próxima a Valencia. As condicións para entrar no estudo eran ter un proxenitor vivo de máis de 97 anos, contar con 65 a 80 anos e non padecer ningunha enfermidade terminal. Así mesmo, determinouse o estado da fraxilidade segundo os criterios de Fried, polos cales se considera fráxil unha persoa con perda de peso, esgotamento, forza de agarre débil, velocidade de marcha lenta e baixa actividade física.
Segundo explica Consuelo Borrás, coordinadora do estudo: “Os nosos resultados mostran que os descendentes de centenarios contan cunha menor prevalencia da fraxilidade en relación aos seus contemporáneos descendentes de non centenarios. Así mesmo, colleitamos plasma e células mononucleares de sangue periférico dos individuos da mostra e atopamos que os patróns de expresión xénica (miARN e ARNm) dos descendentes dos centenarios parecíanse máis aos dos centenarios que aos dos descendentes dos non centenarios, a pesar de ter a mesma idade”.
Por tanto, a descendencia dos centenarios é menos fráxil que a descendencia dos non centenarios da mesma idade, “e isto pode explicarse pola súa dotación xenética única”, indica a investigadora do CIBERFES.
Este estudo, pioneiro ao comparar perfís funcionais (estado de fraxilidade) e xenéticos (patróns de expresión de miARN e ARNm) de descendentes de centenarios e non centenarios, reforza segundo José Viña “a idea de que os primeiros son xeneticamente distintos dos seus contemporáneos e aseméllanse ás características xenéticas únicas dos centenarios, polo que os nosos resultados poden contribuír a avanzar na identificación das características xenéticas e funcionais clave que poden considerarse biomarcadores do envellecemento exitoso”.
Os centenarios, un exemplo de envellecemento
A proporción de persoas maiores de 60 anos está a medrar máis rápido que calquera outro grupo de idade, como resultado tanto dunha maior esperanza de vida como da diminución das taxas de fecundidade. Gran parte da investigación nesta área centrouse en aumentar a cantidade de anos que se pasan sen discapacidades (vida útil), o que a miúdo se denomina “envellecemento exitoso”. Os centenarios considéranse casos modelo, xa que parecen evitar ou atrasar en gran medida a aparición de enfermidades relacionadas coa idade ou síndromes xeriátricas, mostrando así unha traxectoria de envellecemento desacelerada.
Referencia: Functional transcriptomic analysis of centenarians’ offspring reveals a specific genetic footprint that may explain that they are less frail than age-matched non-centenarians’ offspring (The Journals of Gerontology)
