Venres 29 Marzo 2024

Estas son as fotos do ceo máis sorprendentes do ano

O concurso anual do Observatorio Real de Greenwich outorgará dous premios especiais e outro ao mellor astrofotógrafo o día 15 de setembro

Se miramos o ceo podemos apreciar un anaco do gran Universo que nos rodea fóra da Terra: estrelas, galaxias e a Vía Láctea debúxanse como puntos luminosos no espazo celeste. Para poder ver este escenario con maior claridade, requírese do uso de ferramentas e de persoas capaces de usalas, como é o caso dos astrofotógrafos, que conseguen capturar estas paisaxes no seu maior esplendor.

Neste contexto, cada ano o Observatorio Real de Greenwich no Reino Unido organiza o concurso Fotógrafo de astronomía do ano. Este ano, entregaranse premios de ata nove categorías, ademais de dous premios especiais e o gran premio ao mellor fotógrafo xulgado, en xeral. As fotografías preseleccionadas xa se coñecen e se poden ver no sitio web dos Museos Reais de Greenwich, pero os gañadores non serán anunciados ata o 15 de setembro.

Publicidade

  • Suburbios da Nebulosa Carina (Ignacio Diaz Bobillo): Situada a uns 8.500 anos luz de distancia, é unha das nubes cósmicas máis grandes e fermosas que podemos ver no noso ceo.
  • O ceo estrelado sobre a carretera nacional máis alta do mundo (Yang Sutie): A Estrada Nacional 219, no Tíbet, brilla en primeiro plano coa luz dos autos que circulan a toda velocidade polas súas curvas serpenteantes, a serena variedade de estrelas no disco da Vía Láctea brillando no alto, fotografada cun instrumento separado.
  • Círculos e curvas (Sean Goebel): Imaxe tomada no deserto de California nunha formación de pedra natural onde se observa un lapso de tempo das estrelas formando arcos no ceo a medida que a Terra vira.
  • Cometa C/2021 A1 (Leonard) (Lionel Majzik): O resplandor verde é producido por cianuro ou cianógeno na atmosfera do cometa excitado pola radiación ultravioleta do Sol.
  • Una saga islandesa (Carl Gallagher): Imaxe que mostra a aurora boreal brillando a través dun oco nas minchas sobre os restos do naufraxio do outrora baleeiro Gardur na costa de Islandia.

A primeira fotografía, tomada dende Arxentina, é Suburbios da Nebulosa Carina e amosa unha das nubes cósmicas máis grandes e fermosas que podemos ver no noso ceo, situada a uns 8.500 anos luz de distancia. Coñécese como RCW 53c e usa dúas cores para representar o hidróxeno e o osíxeno no gas que forma a nube. A seguinte imaxe é O ceo estrelado sobre a estrada nacional máis alta do mundo. Trátase da Estrada Nacional 219, no Tíbet, que se sitúa en primeiro plano coa luz dos coches que circulan a gran velocidade polas curvas de asfalto. No fondo, obsérvanse a variedade de estrelas no disco da Vía Láctea brillando no alto.

Segue a cadea de fotografías Círculos e curvas, tomada no deserto de California nunha formación de pedra natural onde se pode observar un lapso de tempo das estrelas formando arcos no ceo, a medida que a Terra vira. No centro está Polaris, a Estrela do Norte, que debido á súa posición parece permanecer inmóbil no ceo, brillando sobre Serra Nevada. Despois, Cometa C/2021 A1 (Leonard), amosa o resplandor verde producido por cianuro na atmosfera do cometa, excitado pola radiación ultravioleta do Sol. Por último a fotografía Unha saga irlandesa mostra a aurora boreal iluminando a través dun oco nos restos do naufraxio do que un día foi o baleeiro Gardur, na costa de Islandia.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Un asteroide troiano de Xúpiter pasará polo ceo de Galicia

En Santiago de Compostela hai un 34 % de probabilidade de observar a ocultación dunha estrela

A Lúa non ten ceo

https://theconversation.com/javascripts/lib/content_tracker_hook.js *Un artigo de “E se estivésemos equivocados? E se a Terra...

LIA (2), pioneiros galegos no desenvolvemento da intelixencia artificial na astronomía

O grupo da UDC recibiu o Premio Spin-Off PuntoGal na edición 2023 pola súa traxectoria de éxito

Un novo exoplaneta desafía as teorías clásicas de formación planetaria

Un equipo de astronónomos descobre LHS 3154b, cunha masa similar a Neptuno, orbitando preto dunha estrela anana de moi baixa masa