Únete á nosa canle de Whatsapp
Todos os anos, entre o 24 de marzo e o 24 de abril e dende o 18 de agosto ata o 19 de setembro, o Cabo Touriñán, en Muxía, na Costa da Morte é o último lugar da Europa Continental no que se pon o sol. Ao longo do ano, non existe un único punto xeográfico desde o que se contempla o último solpor nesta parte do planeta. Así, dependendo da situación do eixo de rotación da terra, cinco lugares da costa atlántica europea, situados en Galicia, Portugal e Noruega, repártense esta honra.
O catedrático de Electromagnetismo na USC Jorge Mira Pérez publicou un artigo no que rastrexa a última posta de sol na Europa continental, título do artigo que publicou na revista Cartography and Geographic Information Science, incluída entre as de máis alto impacto no ámbito temático da Xeografía.
Xunto aos períodos nos que este último solpor se pode observar dende terreo galego, Jorge Mira sinala os outros catro emprazamentos: entre o 19 de outubro e o 21 de febreiro, o solpor da Europa continental localízase no Cabo de São Vicente en Portugal, ao que toma o relevo Cabo da Roca, tamén en territorio luso, entre o 21 de febreiro e poucos días despois do equinoccio de primavera e dende uns días antes do equinoccio de outono ata o 19 de outubro. As outras dúas localizacións destacadas son un lugar próximo a Aglapsvik, no sur continental de Tromsø (Noruega) aproximadamente do 24 de abril ao 1 de maio e do 11 ao 18 de agosto, e unha localización no municipio de Måsøy ao sur de Havøysund, tamén en Noruega (aproximadamente do 1 ao 11 de maio e do 1 ao 11 de agosto).
Os cambios nestes lugares débense “á cambiante orientación do eixe de rotación da terra con respecto ao Sol”. Como engade o autor do traballo, os cálculos teóricos das horas de saída e posta do sol aplícanse só a nivel do mar. Explica tamén Mira que os tempos reais en que se observa que o sol sube e se establece nun lugar particular difiren do cálculo teórico “debido ás condicións da atmosfera, á presión e á composición atmosférica e outras variables tales como os efectos da refracción da luz no tempo de posta do sol en latitudes máis altas, que crean discrepancias aínda maiores na área ártica”.
O profesor Mira especifica que nas datas nas que a posta de sol cambia dun punto a outro, “oscilan entre un día e o seguinte cun período duns anos, principalmente debido ao calendario de ano bisesto, ao igual que os dos equinoccios e solsticios”. Como curiosidade, o apunta que nos días 24 de abril e 18 de agosto o momento de último solpor europeo, que se produce simultaneamente na Costa da Morte e nun lugar próximo á cidade norueguesa de Tromsø, coincide co do último solpor do continente africano.
No mesmo artigo Jorge Mira tamén localiza o primeiro punto no que se pode contemplar o amencer de España. Contra a crenza de que se produce no punto máis oriental de España, cerca de Mahón -na illa de Menorca-, “atopámonos que iso non é así durante todo o ano, senón que nun período de catro meses, dende o 21 de abril ao 21 de agosto, ese primeiro amencer en España prodúcese en Cabo de Creus en Girona”.
Otro interesantisimo artículo. Siempre creí que la localización de los lugares donde amanece antes y anochece más tarde era el mismo siempre. Que curioso!!!