Únete á nosa canle de Whatsapp
Artigo de Carlos de la Fuente* publicado na Axencia Sinc
O novo descubrimento de 2015 TG387 (ou O Trasgo) é froito dunha sondaxe a longo prazo do sistema solar externo que están a levar a cabo os seus autores desde hai uns anos con telescopios en Hawai e Chile, e cuxo obxectivo final sería o descubrimento dun novo planeta do sistema solar.
Nestes momentos, a comunidade científica atópase dividida con respecto á interpretación de novos obxectos como este, observados ao longo de órbitas moi alongadas que lles levan desde a veciñanza de Neptuno e o cinto de Kuiper (de 30 a 80 AU) ata a rexión ocupada pola nube de Oort interna (situada a miles de AU e distinta á nube de Oort clásica, proposta por Oort en 1950).
As alongadas órbitas de obxectos como O Trasno poderían explicarse pola presenza do planeta X
Un grupo considera que as propiedades destes obxectos non son compatibles coa existencia dun hipotético planeta X. Por unha banda postulan que a distribución das súas órbitas presenta peculiaridades única e exclusivamente debido a rumbos observacionais e efectos de selección. Por outra, argumentan que a existencia dos obxectos máis anómalos pódese explicar por procesos de difusión orbital nos que a órbita dun obxecto vai cambiando paulatinamente ata alcanzar os valores extremos de tamaños e formas orbitais observados.
Na esquina oposta están os grupos que consideran que as órbitas destes obxectos tan peculiares só poden ser explicadas como resultado das perturbacións exercidas por un hipotético planeta aínda por descubrir. Os autores do descubrimento do Trasgo defenden esta interpretación e co seu novo artigo reafírmanse na súa hipótese.
O anuncio de 2015 TG387 únese ao tamén recente de 2015 BP519 ou Cajú (ou Anacardio), un obxecto que ten unha das órbitas máis estrañas xamais observadas e que non parece ter o mesmo pasado dinámico que o resto. Con leste, xa son 30 os obxectos transneptunianos extremos (ETNO, polas súas siglas en inglés) coñecidos.
Nun estudo no que participei recentemente sinalamos que as propiedades de 2015 BP519 son demasiado extremas dentro do contexto destes obxectos como para poder comparalas coas do resto. En calquera caso, cando se analizan de forma conxunta os datos destes obxectos, incluíndo 2015 BP519 e 2015 TG387, parece que efectivamente están suxeitos a perturbacións, aínda que estas parecen compatibles coa presenza de máis dun perturbador.
“A realidade é que aínda temos poucas observacións destes obxectos e falta máis información”
A rexión do sistema solar comprendida entre o cinto de Kuiper ou cinto transneptuniano, a 40 AU, e a nube de Oort, a 50.000 AU, críase baleira ata que a partir do ano 2000 empezáronse a facer públicos os descubrimentos destes obxectos tan interesantes. Agora sabemos que esta rexión dista moito de estar baleira e sospeitamos que nos vai a dar aínda moitas sorpresas nos próximos anos.
Os científicos sospeitan que a zona entre o cinto de Kuiper e a nube de Oort vai dar “moitas sorpresas”
A realidade é que aínda temos poucas observacións destes obxectos, polo que sabemos pouco deles á parte das propiedades das súas órbitas. En termos de composición química só se publicaron resultados de Sedna e o par (474640) 2004 VN112 e 2013 RF98, aínda que na recente reunión da Unión Astronómica Internacional ( IAU) en Viena fixéronse públicos resultados preliminares doutros dous obxectos: 2002 GB32 e (506479) 2003 HB57.
Estes dous pares de obxectos parecen ser moi diferentes de Sedna. Os do cuarteto son rosados, mentres que Sedna é moi avermellado. Confiamos nos novos datos e sorpresas que poidan deparar as futuras observacións.
*Carlos de la Fuente Marcos é astrónomo da Universidad Complutense de Madrid, experto en obxectos transneptunianos extremos. Algúns dos seus traballos, realizados co seu irmán Raúl de la Fuente Marcos, suxiren a presenza dun ou máis planetas descoñecidos no sistema solar.
