Xoves 28 Marzo 2024

Desvelada a orixe do misterio do ouro

Un equipo de científicos, coa colaboración da Universidade de Granada, achou o primeiro rexistro de ouro atopado baixo Sudamérica, na Patagonia arxentina, a 70 quilómetros de profundidade. Segundo o traballo, o metal achado, que ten o grosor dun cabelo, viaxou ata a superficie da Terra desde as partes máis profundas do planeta debido a erupciones volcánicas.

El-origen-del-oro-esta-en-el-manto-de-la-Tierra_image_380

Un equipo internacional de científicos sacou á luz novos datos sobre a orixe do ouro, un dos enigmas que máis ha intrigado á humanidade desde tempos remotos, e que na actualidade aínda non ten unha explicación que convenza á comunidade científica.

Publicidade

O seu traballo, que acaba de publicar a revista Nature Communications, determinou que o ouro viaxou á superficie da Terra procedente das partes máis profundas do planeta. Deste xeito, sería o xogo de movementos internos da Terra o que favorecese o ascenso e a concentración do precioso metal.

Os investigadores acharon evidencias deste proceso na Patagonia Arxentina, o que supón, ademais, o primeiro rexistro de ouro achado baixo o continente Sudaméricano, concretamente, a 70 quilómetros de profundidade.

Nature Communications publica este estudo internacional sobre o ouro

O interior da Terra divídese en tres grandes capas: codia, manto e núcleo. “Na codia, atópanse os minerais que extraemos e que sustentan a nosa economía. E aínda que somos expertos para os explotar, aínda sabemos pouco sobre a súa verdadeira orixe. A procura de ouro motivou migracións, expedicións e mesmo guerras, pero a súa orixe supón unha das preguntas principais no campo da xénese dos depósitos minerais”, sinala á axencia SINC José María González Jiménez, investigador Ramón y Cajal do departamento de Mineraloxía e Petroloxía da UGR.

O manto é a capa do planeta que separa ao núcleo da codia onde vivimos, e este límite ocorre a unha profundidade que vai desde os 17 quilómetros baixo os océanos e desde os 70 quilómetros baixo os continentes. “Esta é unha distancia inaccesible aínda para o home, xa que non temos a capacidade de chegar de maneira directa ata o manto para coñecelo mellor”, apunta o investigador da UGR.

Con todo, o manto si pode chegar ata as nosas mans grazas a erupciones volcánicas que arrastran pequenos fragmentos ou xenolitos do manto baixo os continentes ata a superficie. Son estes inusuais xenolitos os que foron investigados neste estudo, e os científicos atoparon pequenas partículas de ouro nativo, do grosor dun cabelo, cuxa orixe é o manto profundo.

Estudo nas maiores rexións auríferas do mundo

O estudo centrouse na zona do Macizo do Deseado na Patagonia Arxentina, unha das maiores rexións auríferas que se coñecen no planeta, cuxas minas de ouro están aínda en explotación.
Esta zona da codia ten unha moi alta concentración de ouro que permitiu descifrar por que os depósitos minerais están restrinxidos a certas zonas específicas do planeta. A hipótese do equipo de investigación é que o manto baixo esa provincia ten unha singularidade, unha predisposición para xerar xacementos de ouro en superficie, debido á súa historia.

“Esta historia remóntase a fai aproximadamente 200 millóns de anos, cando Sudamérica e África formaban un só continente”, sinala González Jiménez. “A súa separación, entre outros factores, debeuse a un ascenso do manto profundo, que rompeu a cortiza moito máis fráxil e delgada, xerando a separación dos continentes. O ascenso desta pluma mantélica profunda xerou unha verdadeira fábrica química que enriqueceu de metais o manto, xerando as condicións para que máis tarde, nun novo movemento, esta vez dunha capa tectónica baixo outra, esta zona enriquecida sexa a fábrica xeradora de xacementos de ouro, grazas á circulación de fluídos ricos en metais a través de fracturas, que precipitan e concentran os metais preto da superficie terrestre”.

O descubrimento deste equipo científico amosa novas pistas sobre a formación de xacementos minerais que, xeralmente, atribúense a unha orixe na mesma codia, sen considerar o papel dunha raíz máis profunda desde o manto.

Esta nova evidencia científica podería achegar a unha exploración máis sofisticada de xacementos que considere non só imaxes superficiais ou ‘radiografías’ da codia para a súa procura, senón que tamén indague nas profundidades do manto, ata onde podería trazarse a orixe da existencia dun dos metais que máis encandeou á nosa especie.

Referencia bibliográfica:

Tassara, S., González-Jiménez, J. M., Reich, M., Schilling, M. E., Morata, D., Begg, G., Corgne, A. (2017). Plume-subduction interaction forms large auriferous provinces. Nature Communications, 8(1), 843. https://doi.org/10.1038/s41467-017-00821-z

1 comentario

  1. A verdade non é exactamente esta. O ouro que existe na Terra chegou do espacio e foi xerado nas estrelas durante a explosión das supernovas. Chega á superficie da Terra en calquer lugar onde as placas litosféricas permiten o acceso dos materiais da endosfera (manto), a superficie da terra quete decir bordes extensivos (o que descrebe o traballo citado), ou de colisión con subducción (e o caso do ouro de Galicia por exemplo no xacemento de Corcoesto). Este xacemento formouse ao mesmo tempo que o do Karroo en Sudáfrica e se formou cando Panxea rompeu formándose o Océano Atlántico.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

A Serra da Capelada foi un glaciar da última Idade do Xeo: “É un caso singular en toda a península”

O traballo do catedrático e investigador da USC Augusto Pérez-Alberti analiza a súa configuración xeomorfolóxica e a paisaxe

As plantas non nativas aceleran a desaparición dos ameneiros galegos

As árbores centroeuropeas que se importan para restaurar as plantacións afectadas por unha doenza fúnxica producen uniformidade xenética

Un mapa da NASA alerta da subida do mar en Galicia e revela as zonas máis afectadas

Unha ferramenta dixital baseada nos datos científicos do Sexto Informe do IPCC ofrece unha proxección sobre as subidas do nivel do mar en todo o mundo ata 2150

Primeira imaxe en luz polarizada do burato negro da Vía Láctea

Grazas a esta nova vista de Saxitario A*, a rede global de radiotelescopios EHT revela a existencia de fortes campos magnéticos xirando arredor do seu borde