Únete á nosa canle de Whatsapp
Unha colaboración entre a Misión Biolóxica de Galicia (MBG-CSIC) e a Universidade de Santiago de Compostela (USC) está a abordar o uso potencial dalgúns compostos da vide como axentes quimiopreventivos e quimiosensibilizadores en relación co cancro. Un traballo publicado no International Journal of Molecular Sciences presenta os resultados preliminares sobre o efecto de tratamentos de quimioterapia para diferentes tipos de cancro de mama e próstata con dúas moléculas presente na vide: a catequina e a procianidina B2. No traballo participan investigadores dos grupos de Viticultura, Olivo e Rosa da Misión Biolóxica de Galicia e do equipo SNL-Lennart Levi da Facultade de Medicina e Odontoloxía da USC.
Os resultados revelan que o tratamento con procianidina B2 induce efectos antiproliferativos e proapoptóticos sobre algunhas células tumorais de orixe humana de dúas a cinco veces superiores aos efectos provocados por tratamentos con antitumorais clásicos como pode ser o docetaxel. Ademais, tales compostos potencian de forma intensa os efectos e beneficios deste antitumoral, segundo sinalan os autores da investigación.
“As principais limitacións da quimioterapia convencional fronte a cancros de próstata e mama, cancros hormonais heteroxéneos, son a resistencia a estes tratamentos e aos sus efectos adversos”, explican Manuel Freire-Garabal e Carmen Martínez Rodríguez, coordinadores dos grupos de investigación da USC e a MBG-CSC, respectivamente. Daquela, dado que o emprego de axentes capaces de aumentar a sensibilidade das células con cancro fronte a ditos fármacos podería mellorar a súa eficacia, estes investigadores analizaron in vitro os efectos no tratamento das moléculas catequina e procianidina B2 en ausencia o baixo o efecto do docetaxel. A catequina e a procianidina B2 son compostos que se atopan nos froitos ou noutros órganos de certas especies vexetais.
“O docetaxel é un alcaloide vexetal que se atopa na codia da árbore do teixo. Trátase dunha clase de axente anticanceríxeno que se une á beta tubulina, estabiliza os microtúbulos e induce á detención do ciclo celular e a apoptosis empregada en quimioterapia. A pesar do seu probado éxito, presenta como problemas a toxicidade acumulativa relacionada co fármaco e a quimiorresistencia”, sinala Freire-Garabal, cuxo equipo de investigación tamén está a indagar sobre as propiedades das microalgas.
O estudo serviu para indagar sobre o posible uso de catequina e procianidina B2 para reverter a progresión e diseminación do cancro, ademais de como axentes quimiosensibilizadores, é dicir, como compostos naturais ou sintéticos que, combinados con fármacos quimioterapéuticos, poden mellorar a súa eficacia e reducir os seus efectos adversos.
Os investigadores traballaron in vitro con diferentes liñas celulares humanas que representan diferentes tipos de cancros de mama (T47D, MCF-7 e MDA-MBG-231) e de próstata (PC3, DU-145), segundo a clasificación do National Cancer Institute, o que levou a análise dos seus efectos proapoptóticos, isto é, favorecendo a morte das células canceríxenas; antiproliferativos, evitando a súa multiplicación, e antimigratorios, freando a metástase.
“Os resultados revelaron que o tratamento con procianidina B2 induciu efectos antiproliferativos e proapoptóticos de dúas a cinco veces superiores ao tratamento con doxetaxel. Tamén se observou que tanto a catequina como a procianidina B2 poden mellorar a eficacia da terapia con docetaxel, o que se traduce na posibilidade de usalo en doses máis baixas, evitando así os seus temidos efectos tóxicos”, apuntan os autores do estudo, quen avogan por “ampliar estes resultados con novas investigacións que poderían derivar na elaboración de complementos útiles en prevención e tratamento do cancro e mesmo no deseño de novos fármacos oncolóxicos.
Referencia: Co-Adjuvant Therapy Efficacy of Catechin and Procyanidin B2 with Docetaxel on Hormone-Related Cancers In Vitro (Publicado en International Journal of Molecular Sciences).
