Primavera de Orión

Explicación: mentres chega a primavera ao hemisferio norte do planeta Terra, a familiar constelación invernal de Orión vaise deitando nos ceos do comezo do serán e as incipientes árbores enmarcan as estrelas do Cazador. A cor amarelada da superxigante vermella e fría alfa Orionis, a gran estrela Betelgeuse, mestúrase coas polas no alto desta paisaxe celeste chea de cor. A estrela alfa de Orión únese no extremo dereito con alfa Tauri. Tamén coñecida coma Aldebarán e asemade unha estrela xigante máis fría có Sol, brilla cunha luz amarela na cabeza de Taurus, o Touro. En contraste coa superxigante azul Rigel, beta Orionis, está a outra estrela dominante de Orión, marcando o pé do Cazador por baixo do centro. Por suposto, a espada de Orión pendura desde as tres estrelas azuis do cinto do Cazador preto do centro do cadro, pero a estrela do medio da espada non é en absoluto unha estrela. Un brillo rosado lixeiramente borroso apunta á súa verdadeira natureza, unha gardería estelar achegada visible a simple vista e coñecida como a Nebulosa de Orión.