Explicación: Mercurio, o planeta máis interior, e un delgado crecente da Lúa nunca se atopan lonxe do Sol nos ceos do planeta Terra. Esta colorida paisaxe vespertina, tirada preto do lusco e fusco do 8 de abril, amósaos a ámbolos dous poñéndose polo horizonte occidental xusto despois do Sol. O amplo río Texo e as luces da cidade de Lisboa (Portugal), atópanse no primeiro plano deste quedo ceo crepuscular. A rebanda crecente e brillante da Lúa, preto do perixeo ou máximo achegamento á Terra, representa máis ou menos o 3 por cento do disco lunar alumeado polo Sol. Por suposto, desde o punto de vista da Lúa, unha Terra case chea alumearía a noite lunar, e ese potente brillo terrestre fai que o resto do disco lunar sexa visible nesta escena. Nos vindeiros días, o brillante Mercurio fica ben por riba do horizonte occidental no solpor para os observadores setentrionais do ceo. O veloz planeta acada a súa máxima elongación, ou distancia angular co Sol, o 18 de abril. Pero Mercurio abaneará de novo cara o Sol e chegará a cruzar xusto por diante do seu disco o 9 de maio, o primeiro tránsito de Mercurio desde o 9 de novembro de 2006.