Únete á nosa canle de Whatsapp
Despois de anos de investigación e ensaios clínicos, o Consello Superior de Investigacións Científicas (CSIC) presentou este mércores o certificado europeo concedido ao primeiro exoesqueleto do mundo que axuda a camiñar a pacientes pediátricos afectados por atrofia muscular espinal. Esta enfermidade neuromuscular e dexenerativa afecta en España a un de cada 10.000 nenos e nenas, e produce perda de forza que impide aos cativos camiñar e, como consecuencia diso, desenvolven complicacións como escoliose, osteoporoses e insuficiencia respiratoria.
O exoesqueleto, denominado ATLAS 2030, ten 12 quilos de peso e está fabricado en aluminio e titanio. O seu uso axuda ao paciente para camiñar, nalgúns casos por primeira vez, para atenuar ou atrasar o progreso da atrofia muscular. Para combater os efectos da enfermidade, o ATLAS 2030 conta con motores nas súas 10 articulacións que imitan o funcionamento do músculo humano e proporcionan ao paciente a forza que require para manterse en pé.
“Hoxe fixemos historia. Puxemos no mercado o primeiro exoesqueleto pediátrico do mundo. Non só estamos a falar do fito de ser pioneiros na aplicación da tecnoloxía robótica aos nenos senón que, o noso éxito, o é fundamentalmente porque imos poder ser útiles e axudar a ter unha vida mellor para 17 millóns de nenos no mundo”, sinala a investigadora do CSIC Elena García Armada, do Centro de Automática e Robótica (CSIC- Universidade Politécnica de Madrid), e co-fundadora da empresa Marsi Bionics, nacida ao abeiro do CSIC para desenvolver este e outros proxectos semellantes. “Este é o verdadeiro éxito do que hoxe estamos a celebrar. Que fomos capaces de facer efectiva unha solución tecnolóxica que non existía, que ninguén pensara, pero que hoxe é un raio de esperanza para miles de familias de todo o mundo”, explica.
O exoesqueleto Atlas 2030
“O exoesqueleto vai dirixido aos pacientes de tipo 2, que non chegan a camiñar nunca, o que provoca unha importante deterioración do seu estado”, explica García Armada. A estrutura consta de longos soportes, chamados orteses, que se adaptan ás pernas e ao tronco do neno sen a necesidade de control torácico. Iso permite ao paciente moverse en todas as direccións, ben ao interpretar e responder ante o movemento que quere realizar o paciente ou ben ao reproducir un patrón de marcha específico fixado para cada neno. Esta terapia robótica pode acompañar ao paciente pediátrico na súa recuperación entre os catro e os dez anos.
“A principal dificultade para desenvolver este tipo de exoesqueletos pediátricos consiste en que os síntomas das enfermidades neuromusculares varían co tempo tanto nas articulacións como no conxunto do corpo. Por iso é necesario un exoesqueleto capaz de adaptarse a estas variacións de forma autónoma”, explica a investigadora.
A atrofia muscular espinal ten unha orixe xenética, a súa principal consecuencia é a debilidade muscular xeneralizada e divídese en tres tipos. O tipo 1 diagnostícase aos poucos meses de nacer e xera unha alta mortalidade durante os primeiros 18 meses de vida. O tipo 2 evidénciase entre os 7 e os 18 meses provocando a incapacidade para andar. O tipo 3 diagnostícase a partir dos 18 meses e mostra os seus principais síntomas na adolescencia, cando o paciente perde a capacidade de camiñar.
A certificación CE permite trasladar a investigación robótica desenvolvida nos laboratorios aos hospitais e clínicas de rehabilitación para atender a nenos con enfermidades neuromusculares a nivel internacional. O exoesqueleto poderá ser utilizado no tratamento de pacientes pediátricos con atrofia muscular espinal, mais tamén con parálise cerebral.
