Xoves 28 Marzo 2024

Un vehículo para transportar material xenético dentro da célula

Unha das últimas portadas da revista Angewandte Chemie mostra un polímero gris cunha sucesión de hidracidas, compostos químicos que actúan de ‘enchufes’ onde se conectan diferentes moléculas. Desta forma actívase o polímero -que pasa a vermello e negro no debuxo-, un estado no que pode interactuar con ácidos nucleicos, como o ARN. Ambos forman unha maraña ou nanopartícula que pode atravesar a membrana celular. Logo, dentro, pódese liberar o material xenético.

Esta ilustración resume o proceso que realizaron investigadores do Centro Singular de Investigación en Química Biolóxica e Materiais Moleculares (CiQUS) da Universidade de Santiago de Compostela, xunto a colegas da Universidade de Birmingham (Reino Unido). O equipo desenvolveu unha nova técnica para preparar diversos materiais poliméricos (formados por unidades repetidas) e bioactivos, ademais de facelo de maneira rápida, sinxela e en condicións compatibles cun medio fisiolóxico.

Publicidade

O modelo aplicouse con éxito para o transporte e entrega do siRNA

“Desta forma evitámonos os pasos de purificación e illamento que son necesarios noutros métodos de sínteses de polímeros, onde se utilizan normalmente disolventes orgánicos incompatibles co medio fisiolóxico”, explica Javier Montenegro, coautor do traballo, quen destaca que o modelo se aplicou con éxito para o transporte e entrega intracelular dun material xenético concreto: ARN interferente (siRNA), un pequeno ARN de cadea dobre que interfire o paso de información do ADN á síntese de proteínas.

Os investigadores primeiro crearon a estada ou molde polimérico coas hidrazidas, onde se poden ancorar moléculas con diferente natureza, que cambian a natureza do polímero. Desta forma pódeno activar para transportar ADN ou ARN a través das bicapas lipídicas da membrana celular.

No seu experimento os investigadores empregaron células humanas HeLa, moi usadas en cultivos celulares, tratadas artificialmente para expresar unha proteína fluorescente. É dicir, poden brillar. Grazas a que o siRNA ten unha secuencia que inhibe a proteína fluorescente, pódese medir como transcorre a entrega do ARN simplemente vendo canto deixou de brillar a célula.

Segundo os autores, os resultados deste novo mecanismo de síntese poderíase aplicar como “terapia xénica”, xa que permite a transmisión de material xenético para, por exemplo, desactivar a síntese dunha determinada proteína. Tamén poderíase empregar noutras áreas de interese biolóxico, como o desenvolvemento de polímeros antimicrobianos.

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Un equipo galego sinala os lípidos en sangue como biomarcadores de covid persistente

Investigadores do CiQUS ofrece unha nova perspectiva sobre a natureza desta enfermidade e abre a porta a diagnósticos e tratamentos máis específicos

Un equipo galego detecta posibles biomarcadores da esquizofrenia resistente ao tratamento

Científicos do IDIS identifican un perfil de 16 microARN que diferencia aos pacientes que non responden á medicación dos que si o fan

Atopada unha proteína que evita que o ADN se triplique

Un equipo do CNIO descobre un sistema 'antifallo' que podería ter aplicación na prevención do cancro e doutras enfermidades

Por que os humanos non teñen cola? A resposta está nos “xenes saltóns”

Un estudo publicado na revista 'Nature' explica que secuencias móbiles de ADN propiciaron a perda deste apéndice