Explicación: a nebulosa Augamar, normalmente feble e elusiva, cáptase neste atractivo mosaico telescópico. A escena está ancorada por baixo da estrela brillante Eta Geminorum, aos pés dos xémeos celestes, mentres a nebulosa Augamar é a crista de emisión máis brillante arqueada con tentáculos pendurados por baixo e á esquerda do centro. De feito, a augamar cósmica é parte do remanente de supernova IC 443, con forma de burbulla, a nube de refugallos en expansión procedente dunha estrela masiva que explosionou. A luz da explosión chegou ao planeta Terra hai uns 30.000 anos. Coma o seu curmán en augas astrofísicas, o remanente de supernova da nebulosa do Cangrexo, a nebulosa Augamar é coñecida por aloxar unha estrela de neutróns, o remanente do núcleo estelar colapsado. Unha nebulosa de emisión catalogada coma Sharpless 249 enche o eido na parte superior dereita. A nebulosa Augamar está uns 5.000 anos luz de distancia. A esa distancia, esta imaxe composta en banda estreita presentada coa paleta do Hubble tería uns 300 anos luz de diámetro.