Xoves 28 Marzo 2024

HH 666: piar de po en Carina con chorro

Créditos da imaxe: NASA, ESA, Hubble, HLA. Procesado e copyright: Domingo Pestana
Créditos da imaxe: NASA, ESA, Hubble, HLA. Procesado e copyright: Domingo Pestana

Explicación: para algúns pode semellarse a un cortizo que aloxa unha abella diaño. En realidade, a imaxe do Hubble publicada capta un piar cósmico de po, de dous anos luz de lonxitude, no interior do cal está Herbig-Haro 666; unha estrela moza emitindo potentes chorros. A estrutura está dentro dunha das rexións de formación estelar máis grandes da nosa galaxia, a nebulosa Carina, que brilla nos ceos meridionais a unha distancia duns 7500 anos luz. A silueta das capas do piar está formada polos ventos e a radiación das estrelas novas, quentes e masivas de Carina, algunhas das cales aínda se están a forma no interior da nebulosa. Unha vista que penetra no po en luz infravermella é quen de amosar mellos os dous potentes chorros estreitos que son emitidos desde unha estrela infante aínda agochada.

Xa tes o teu Ceos Galegos – calendario astronómico 2018?

Publicidade

DEIXAR UNHA RESPOSTA

Please enter your comment!
Please enter your name here

Este sitio emprega Akismet para reducir o spam. Aprende como se procesan os datos dos teus comentarios.

Relacionadas

Un mapa da NASA alerta da subida do mar en Galicia e revela as zonas máis afectadas

Unha ferramenta dixital baseada nos datos científicos do Sexto Informe do IPCC ofrece unha proxección sobre as subidas do nivel do mar en todo o mundo ata 2150

Primeira imaxe en luz polarizada do burato negro da Vía Láctea

Grazas a esta nova vista de Saxitario A*, a rede global de radiotelescopios EHT revela a existencia de fortes campos magnéticos xirando arredor do seu borde

Envía o teu nome a Xúpiter nunha misión espacial da NASA

Dende a axencia lanzarán unha botella que leva tamén un poema da escritora estadounidense Ada Limón

O galego aos mandos da dinámica orbital da NASA: “O espazo parecíame ciencia ficción”

Andrés Dono entrou na administración espacial americana con 24 anos para facer unhas prácticas. Unha década despois lidera o equipo que deseña a traxectoria dos satélites